Bu vatan toprağın kara bağrında Sıra dağlar gibi duranlarındır.
Bir tarih boyunca onun uğrunda, Kendini tarihe verenlerindir.
Tutuşup kül olan ocaklarından, Şahlanıp köpüren ırmaklarından,
Hudutlarda gazâ bayraklarından. Alnına ışıklar vuranlarındır.
Ardına bakmadan yollara düşen
Şimşek gibi çakan, sel gibi coşan,
Huduttan hududa yol bulup koşan
Cepheden cepheyi soranlarındır…
İleri atılıp sellercesine Göğsünden vurulup tam ercesine,
Bir gül bahçesine girercesine, Şu kara toprağa girenlerindir.
Tarihin dilinden düşmez bu destan
Nehirler gazidir, dağlar kahraman
Her taşı bir yakut olan bu vatan
Can verme sırrına erenlerindir.
Gökyay’ım ne desem ziyade değil,
Bu sevgi bir kuru ifade değil.
Sencileyin hasmı rüyada değil,
Topun namlusundan görenlerindir…
KAYNAK;ORHAN ŞAİK GÖKAY