FAO, ‘İstihdam Olanakları Vasıtasıyla Mültecilerin Öz yeterliklerinin Artırılması ve Tarıma Dayalı Geçimlerinin Geliştirilmesi’ Projesi’nin üçüncü fazında da verilen mesleki eğitimlerle kadınları desteklemeye devam ediyor.
Avrupa Birliği ve Türkiye Cumhuriyeti tarafından finanse edilen, Birleşmiş Milletler Gıda ve Tarım Örgütü (FAO)’nun, Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği (UNHCR) ve T.C. Tarım ve Orman Bakanlığı iş birliğinde yürüttüğü ‘İstihdam Olanakları Vasıtasıyla Mültecilerin Öz yeterliklerinin Artırılması ve Tarıma Dayalı Geçimlerinin Geliştirilmesi’ Projesi kapsamında FAO, verdiği mesleki eğitimlerde özellikle Türk ve Suriyeli kadınlara iş alanı imkânı sağlıyor.
Kadınların toplum içinde daha aktif rol oynamalarını, iş hayatına dahil olarak ekonomik yönden özgürlüklerini kazanmalarını da hedefleyen mesleki eğitimler özellikle daha önce çalışamayan ve bir geliri olmayan kadınların hayatlarında dönüm noktası oluyor.
Eğitime katılan kadınlar, pilot illerdeki vasıflı iş gücü açığının bulunduğu tarımsal üretim alanlarında seçilen konularda teorik ve pratik eğitimler alıyor. Proje eğitimlerine katılan kadınlar, sekiz haftalık teorik ve iş başı eğitimlerini tamamladıktan sonra, istihdam fırsatlarının arttırılması amacıyla iş fuarlarına katılıyor ve iş sahibi oluyor. Projenin üçüncü fazında şu ana kadar yaklaşık 300 kadına eğitim verildi.
Tarım ve Orman Bakanlığı, İzmir İl Tarım ve Orman Müdürlüğü’nün düzenlediği seracılık eğitimi alan Rabia Baş ve gastronomi eğitimi alan Suriyeli Rasha Kamar, kadın olarak yaşadıkları zorlukları, karşılaştıkları engelleri ve FAO’nun düzenlediği mesleki eğitimlerin hayatlarında nasıl bir farklılık yarattığı ve bu eğitimlerden nasıl faydalandıkları ile ilgili görüşlerini anlattı.
Rabia Baş;
‘Ben Rabia Baş, 34 yaşındayım. 15 yıldır evliyim ve biri 15 yaşında liseye başlayacak ve diğeri 8 yaşında ilköğretimde okuyan 2 çocuk annesiyim. Doğduğumdan bu yana Çemenli’de yaşıyorum. Ben ortaokulu bitirdim, sonra okula devam etmedim ama okumayı hiç bırakmadım. Tarımla uğraşıyorum ve seracılık yaparak geçimimi sağlıyorum. Eşim de seracı. Tarlada çalışmak zaten başlı başına zor. En zor mesleklerden biri toprakla uğraşmak ama en güzel mesleklerden biri. Çünkü en önemlisi üretmek’.
‘Üretebiliyoruz ve birçok insanın talebini karşılayabiliyoruz. Sebze ile ilgili hemen hemen her şeyi gelen talep üzerine üretebiliyoruz. Üretimde sıkıntımız yok. Sıkıntılarımız zorluklarımız; pazarlama, fiyatların düşük olması, maliyetin çok fazla yüksek olması. Biz çok küçüklükten beri bu işi yaptığımız için severek yapıyoruz. Bizim çalışma saatlerimizi güneş belirliyor. Güneş doğduğunda kalkarız. Güneş battığında yatarız. Saatimiz yok. Çiftçilik bu demek zaten. Yazları seralarda sürekli çalışıyoruz. Aile bütçesine katkıda bulunmak için kışın da terzide çalışıyorum. Şu an elde ettiğimiz gelir ile ancak günlük ihtiyaçlarımızı karşılayabiliyoruz’.
Kaynak : Tarım Pusulası